Cytryna Fino 49

Synonimy: Fino 49, Limonero Fino 49, Mesero, Primofiori,  Fino Chaparro

Pochodzenie

Fino 49 jest to jeden z klonów najpopularniejszej, wczesnej hiszpańskiej odmiany Fino, bardziej znanej jako cytryna Primofiori czy Mesero. Primofiori pochodzi z nasiona cytryny Vega de Murcia a jej selekcja 49 została wyhodowana w Albudeite w Murcii w połowie lat 70-tych XX wieku. Została wprowadzona do obrotu w Hiszpanii w 1980 roku, wcześniej oczyszczona za pomocą mikro przeszczepu.

Cytryna ta jest uważana za najbardziej udany klon Primofiori, choć Fino 95 wybierany jest często w jego zastępstwie z powodu wcześniejszej o 2 tygodnie pory dojrzewania owoców.

Fino 49 jest dość popularną na świecie selekcją, stając się konkurencją dla najczęściej uprawianej cytryny Eureka, której pora głównego zbioru owoców przypada w tym samym czasie. Fino 49 jest główną odmianą w Hiszpanii, popularna jest w Chile, Australii, Arizonie. W Nowej Zelandii nie zyskała uznania ponieważ w tamtym klimacie, jej owoce nie osiągały parametrów, które odpowiadałyby odbiorcom zagranicznym.

Badanie produktywności wielu odmian cytryn w Arizonie, wykazało (dr G. Wright 2010r.), że klon Primofiori 49 był najproduktywniejszy i miał zbliżoną wielkość zbiorów do Limoneira 8A, jednak jego wielkość owocu była nieco większa. W Hiszpanii jest obecnie najbardziej popularnym klonem cytryny Primofiori. Na przykład w sezonie 2001 – 2002 jej zbiór w tym kraju wynosił 250 tys. ton podczas gdy Primofiori tradycyjnej (od której pochodzi) – 320 tys. W sezonie 2006 – 2007 klon 49 wyprodukował już aż 400 tys. ton a Primofiori tradycyjne „tylko” 250 tys.

Charakterystyka Fino 49

Jest to cytryna o wyjątkowym wigorze, jedna z najbardziej energicznych drzew Citrus limon. Drzewo jest olbrzymich rozmiarów o dużej, większej niż u Eureki koronie, zwartym pokroju. Jedną z cech charakterystycznych jest duża ilość, czasem dość pokaźnych cierni, co niewątpliwie działa na niekorzyść tej odmiany. Liście są jakby większe niż u Verny. Fino ma większą tolerancję na zasolenie gleby i warunki węglanowe niż inne odmiany cytryn. Lepiej się regeneruje po mrozie niż Verna i lepiej dostosowuje się do różnych rodzajów gleb.

Kwitnienie

Fino posiada jedno główne kwitnienie na wiosnę, które nie jest zbyt długie. Kwiaty niezbyt pachnące, pąki purpurowe. Cytryna ta nie powtarza wyraźnie kwitnienia tak jak włoskie Feminello, posiada jednak lekką produkcję letnią.

Owoce

Limonero Fino 49 jest bardzo produktywną odmianą, choć jej wejście do produkcji jest na ogół wolniejsze niż Eureki. Zbiory są stosunkowo wczesne i rozłożone w czasie. W zależności od regionu w jakim cytryna ta jest uprawiana, trwają od końca września nawet do kwietnia. Zbiór rozpoczyna się gdy owoce są jeszcze zielone i osiągną wystarczający procent soku i TSS. Owocowanie jest bardzo obfite, a owoce są dobrej jakości i bardzo jednolite. Doskonała jest jakość owoców tej odmiany do świeżego spożycia jak i dla przemysłu.

Owoc jest owalny, symetryczny, z krótkim „sutkiem” i praktycznie bez szyi a jego skórka jest gładka i cienka (4 mm – 6 mm). Średnia waga owocu waha się od 110g-130g, średnica 57 mm – 62 mm, zawartość soku 35%-40% (bardzo kwaśny). Średnia liczba nasion to od 5 – 15 i kształtuje ją m.in. Temperatura podczas kwitnienia. Im większa temperatura, tym wyższa liczba nasion. Klon posiada i tak mniejszą liczbę pestek niż standardowa cytryna Primofiori, od której pochodzi.

Podkładki dla Fino 49

Jako że wielkość owoców – szczególnie na początku sezonu dojrzewania- nie jest zbyt duża zaleca się szczepienie tej odmiany cytryny na podkładkach, które indukują większy kaliber owocu takich jak Citrus Macrophylla czy Citrus Volkameriana. Cytryny Primofiori mają tendencje do produkowania przyrostów z pnia podkładki (szczególnie cytranga Benton), które trzeba usuwać.

Inspekcja owoców Fino 49 z różnych podkładek w Australii (Renmark 1994) wykazała, że cytryna ta szczepiona na Poncirus Trifoliacie, Pomarańczy Gorzkiej i Cytrandze Benton dawała owoce o skórce najcieńszej, podczas gdy po Citrus jambhiri i Citrus Volkameriana skórka była najgrubsza. Największe rozmiarowo drzewo daje podkładka Volkameriana a najmniejsze Poncirus Trifoliata.

Kompatybilne stosowane podkładki:

• Pomarańcza Gorzka (Citrus Aurantium)
• Citrus jambhiri
• Citrus trifoliata
• Cytranga Benton
• Cytranga Morton
• Cytranga Carrizo i Troyer
• Minneola X Trifoliata
• X639
• Citrumelo Swingle
• Pomarańcza Słodka