Cytryna Meyera – historia
Cytryna Meyera i jej historia wiąże się z badaczem, botanikiem i podróżnikiem holenderskiego pochodzenia Frankiem Nicholasem Meyerem. Jako pracownik Departamentu Rolnictwa USA, oddelegowany został do Azji z misją odkrywania i zbierania nieznanych gatunków roślin, które mogłyby być wykorzystane w uprawie na terytorium Stanów Zjednoczonych. Oprócz zebranych łącznie 2500 gatunków roślin, badacz odkrył w Chinach, na przedmieściach Pekinu nowego cytrusa. Cytrus był nieznany w Ameryce i bardzo podobny do zwykłej cytryny. F. N. Meyer przywiózł jego próbkę do USA. W roku 1908 cytrus został wprowadzony do uprawy na Nowym Kontynencie jako SPI # 23028. Na cześć jego odkrywcy nadano mu nazwę Meyers lemon – czyli Cytryna Meyera.
Improved Meyer
W połowie lat 40-tych XX wieku cytryna Meyera była już powszechnie uprawiana w USA, w Kalifornii. Odkryto wówczas, że jest bezobjawowym nosicielem wirusa Tristezy. Wirus ten był odpowiedzialny na świecie za masowy pomór drzew cytrusowych i stał się dużym problemem, zagrażającym całemu przemysłowi cytrusowemu. Aby uniknąć rozprzestrzeniania choroby, większość drzew cytryny Meyera w Stanach Zjednoczonych została zniszczona. W latach 50-tych, na Uniwersytecie Kalifornijskim wyhodowano nową wersję Meyera, całkowicie odporną na Tristezę i nazwano „Improved Meyer” czyli Ulepszony Meyer. Roślina została oficjalnie wypuszczona na rynek w 1975 roku.
Klasyfikacja
Cytrus uważany jest za naturalną hybrydę cytryny i pomarańczy lub cytryny i mandarynki. Roślina prezentuje w sobie cechy tych cytrusów i jest klasyfikowana (Tanaka) jako odrębny gatunek. Niektórzy naukowcy stawiają tezę, że rodzicami Meyera jest pomandarin i cytryna.
Cytryna Meyera – opis zewnętrzny
Drzewo
Cytryna Meyera jako drzewo nie jest pokaźnych rozmiarów. Osiąga rozmiar 2 – 3 metry, ma bardziej zwartą koronę i bardziej się krzewi niż cytryny właściwe. Roślina posiada raczej średni wigor, nie rosnąc tak szybko jak większość Citrus limon. Ciemno zielone liście nie mają uskrzydlonego ogonka i są nieco zwężone bocznie. Zawsze ostro zakończony liść, hybryda zawdzięcza mandarynce lub pomarańczy. Po starciu liścia wyczuwalny jest jednak typowy aromat cytryn. Młode pędy i liście są często muśnięte purpurowym kolorem, szczególnie po doświadczeniu niższych temperatur.
Ciernie na łodygach występują rzadko, a jeśli już są obecne, to bardzo krótkie. Drzewo podczas zimowania wytrzymuje krótkotrwałe mrozy do -6’C, bez znacznych uszkodzeń, co jest niespotykane w świecie cytryn właściwych. Odróżnia się od nich także mniejszą podatnością na upał i wysokie temperatury.
Kwiaty
Cytryna Meyer posiada kwiaty bardziej typowe dla cytryn, niż pomarańczy i mandarynek. Posiada wyraźnie zaznaczony purpurowy kolor po zewnętrznej stronie płatków, widoczny szczególnie na nierozwiniętych pąkach.
Główne kwitnienie odbywa się na wiosnę, ale roślina tradycyjnie wytwarza aromatyczne kwiaty prawie przez cały. Czasem dzieje się to nawet w zimie.
Cytryna Meyera i jej owoce
Owoc cytryny Meyera bardzo różni się od owoców cytryn właściwych, szczególnie gdy mamy możliwość ułożenia ich obok siebie i porównania. Jest niewątpliwie mniejszy, mniej wydłużony, z dyskretnym i bardzo słabo zaznaczonym „sutkiem”. Podstawa jest zaokrąglona, bez lub ze słabo wykształconą szyją. W im wyższej temperaturze owoc dojrzewa, tym bardziej wydaje się być obły i zaokrąglony. Czasem jest nawet bardzo podobny do owocu pomarańczy, a jego mamelon (sutek) jest prawie nie widoczny.
Meyer posiada ciemniejszą, cieńszą i gładszą skórkę od zwykłych cytryn. Owoc pozostawiony na drzewie na dłużej, zmienia kolor aż do pomarańczowego. Na jego wygląd w znacznym stopniu wpływają warunki klimatyczne. Owoce dojrzewające w innych regionach, mogą różnić się od siebie cechami morfologicznymi. Cechą charakterystyczną jest wyjątkowa soczystość owocu.
Smak owocu
Owoc ma nieco łagodniejszy smak od cytryn właściwych. Zauważalna jest mniejsza kwasowość, brak typowego aromatu cytryny, a nawet lekka słodycz. Czym wcześniej zerwany owoc, tym kwaśniejszy posiada smak. Meyer jest dobrym substytutem cytryny i jest stosowany w kuchni tak samo jak ona.
Cytryna Meyer jako roślina ozdobna
Cytryna Meyera jest idealna rośliną ozdobną. To jeden z najpopularniejszych cytrusów doniczkowych i niewątpliwie najpopularniejsza cytryna do uprawy wewnątrz. Posiada cechy, którymi powinna charakteryzować się roślina domowa. Jest małych rozmiarów, ma zwarty pokrój, ciągle kwitnie i owocuje, jest łatwa w uprawie, znosi szeroki zakres maksymalnych i minimalnych temperatur. W Polsce cytrusa łatwo kupić w sklepach internetowych, na Allegro, a nawet kwiaciarniach i centrach ogrodniczych.
Cytryna Meyera – uprawa komercyjna
Chociaż cytryna Meyera jest akceptowalna jako substytut cytryny do użytku domowego, nie okazała się zadowalająca, jako komercyjna odmiana w handlu owoców do spożycia na świeżo. Owoce są zbyt delikatne i łatwo ulegają uszkodzeniom mechanicznym. Za bardzo cienka skórka podatna jest na gnicie, a wyjątkowa soczystość, to cechy które dyskwalifikują Meyera jako pełnowartościowego komercyjnego cytrusa.
Owoc cytryny Meyera nie ma dużej wytrzymałości na przenoszenie czy przepakowywanie. W wysyłce zagranicznej, w przeciwieństwie do tradycyjnej C. limon, nie obchodzi się bez nadmiernych jego odpadów. Owoc nie magazynuje się dobrze, ani koloryzuje podczas degreeningu (sztucznej koloryzacji). Nie jest akceptowalny dla większości importerów w czasie, gdy inne cytryny są dostępne na rynku. Innymi słowy odbiorca mając wybór, zamówi cytrynę właściwą, a nie Meyera.
Lokalne znaczenie komercyjne
W rezultacie gatunkowi nie udało się zdobyć pozycji handlowej o znaczeniu większym niż lokalnym. Właśnie lokalnie Meyer jest cytryną, która w niektórych regionach jest lub staje się ważna. W takiej uprawie owoce nie są transportowane daleko, ale trafiają bezpośrednio na pobliskie rynki. Czasem są produktem, który jest preferowany przez ich łagodniejszy, mniej kwaśny smak (restauracje). Trafia do lokalnych sklepów, marketów, na targi miejskie.
Cytryna Meyer jest uprawiana dość intensywnie w Teksasie, RPA, Nowej Zelandii, Turcji, Australii, Kalifornii i na Florydzie. Na półkuli północnej główny zbiór jej owoców przypada na jesień i trwa do końca zimy. Cytryna Meyera, może być uprawiana w strefie bardziej zimnej, gdzie cytryny właściwe nie mogą przetrwać. Jest bardziej wytrzymała na mróz. Drzewa sadzone są gęściej w rzędach, ze względu na małe rozmiary i wykazują wyjątkową płodność.
Kompatybilne podkładki
Uważa się, że cytryna Meyera może bardzo dobrze prosperować przez długie lata, rosnąc na „własnych korzeniach”. Oznacza to, że drzewka dobrze radzą sobie bez szczepienia, rozmnażane wegetatywnie przez ukorzenianie gałązek. Jest to bardzo powszechna i prosta technika rozmnażania, szczególnie w produkcji cytrusów ozdobnych. Rośliny uprawiane komercyjnie w gajach cytrusowych, prosperują dobrze na następujących podkładkach:
- Citrus Aurantium (Pomarańcza Gorzka) – tylko Improved Meyer
- Cytranga Carrizo, C-35, Troyer
- Cytryna Volkameriana
- Cuban Shaddock
- Citrus Trifoliata
- Citrus Jambhiri
- Citrus macrophylla
W australijskich warunkach badania wykazały niekompatybilność z Citrumelo Swingle.
