Cytryna Verna - zwana też Berną późna hiszpańska odmiana.

Pochodzenie

Cytryna Verna zwana też Berną to hiszpańska odmiana nieznanego do końca pochodzenia. Podejrzewa się, że wywodzi się od włoskiej cytryny Monachello, która jednym czasem została wprowadzona i uprawiana w sadach Murcji.

Gdzie uprawiana jest cytryna Verna?

Jest to druga najważniejsza odmiana w Hiszpanii i piąta na świecie po cytrynie Eureka, Lisbon, Femminello i Primofiori. Obecnie stanowi 20% produkcji cytryn na Półwyspie Iberyjskim i zwykle uprawia się ją w sadach Murcji i Alicante. Jest również uprawiana w Algierii i Maroku. Sady Verny zakładane są także nawet na Sycylii, która do tej pory słynęła z upraw cytryn Femminello.

Wygląd drzewa

Opisując Bernę, z reguły porównuje się ją z Primofiori (Fino lub Mesero), ponieważ jest to również odmiana hiszpańska uprawiana w takich samych warunkach.

Drzewo Verny jest duże i żywe. Jego liście są ostro zakończone i nieco mniejsze od liści Primofiori. Na łodygach występują nieliczne kolce, ale nie w takiej liczbie i wielkości jak u Primofiori. Konieczne jest regularne przycinanie tego drzewa cytrusowego. Verna jest płodną i wydajną odmianą.

Cytryna Verna – kwitnienie

Cytryna Verna kwitnie z mniejszą lub większą intensywnością w zależności od klimatu miejsca, w którym się znajduje i technik kulturowych. Jest odmianą powtarzającą kwitnienie. Pierwsze i najbardziej intensywne kwitnienie, które daje początek głównym zbiorom owoców, jest bardzo długie i trwa od marca do maja, w zależności od pogody, lokalizacji i stanu fizjologicznego drzew. Początek kwitnienia, który ma miejsce w marcu, jest bardzo powolny, ponieważ wciąż niskie temperatury w tym czasie opóźniają ewolucję pąków kwiatowych. Wraz ze wzrostem temperatury od kwietnia do maja następuje maksymalizacja kwitnienia. Od pojawienia się pierwszych kwiatów do ostatnich, może minąć od jednego do dwóch miesięcy, więc rozwój owoców, które się potem rodzą, jest bardzo nierównomierny.

W sierpniu i wrześniu ma miejsce kolejne kwitnienie, którego owoce nazywane są „rodrejos” – odpowiednik włoskich „Verdelli” – i zbierane są latem następnego roku. Owoce te mają cieńszą i gładszą skórkę niż te z głównego kwitnienia, są bardziej zaokrąglone i mają jasnozielony kolor. Ten drugi rozkwit może być wywołany techniką wymuszania.
Owoce zwane „segundos” lub „sanjuaneros” pochodzą z kwiatu, który pojawia się między wiosną a latem. Są bardziej szorstkie.

U Verny stosunkowo często zdarza się pojawienie dużej liczby bezwartościowych kwiatów męskich. Wydaje się, że zjawisko to jest związane z cechami genetycznymi. Kwiaty tej cytryny posiadają średnią lub niską żywotność pyłku.

Owocowanie i charakterystyka owoców

Cytryna Verna jest najbardziej ceniona przez swoje późne dojrzewanie owoców i długie utrzymywanie ich na drzewie bez straty na jakości. W Hiszpanii owoce są gotowe do zbioru od 15 lutego, a kolekcja ciągnie się aż do 15 lipca. Z komercyjnego punktu widzenia ma to nieocenione znaczenie. Berna dostarcza owoców zaraz po zakończeniu zbiorów Eureki i Fino, w okresie kiedy większość odmian już nie produkuje, a kiedy podaż na cytryny jest ograniczona. Dzięki Vernie ograniczany jest import cytryn z krajów półkuli południowej. Zbiór z kwitnienia „rodrejos” przypada od od 15 lipca do 15 września i nie jest dobrej jakości komercyjnej.

Owoc

Verna produkuje średnie lub duże owoce o wadze 130g – 170g, o średnicy 65 mm – 70 mm. Jest owalnego kształtu z grubym dobrze wyeksponowanym mamelonem (sutkiem) i mniej lub bardziej widoczną szyją. Skórka jest dość gruba, co sprzyja transportowi owoców. Waha się od 6 do 7 mm. Indeks koloru skórki wynosi -2,5 (głęboko żółty). Owoc jest średnio soczysty. Zawartość soku to 30% – 35%. Sok zawiera nieco mniej kwasku niż sok z cytryny Fino (Primofiori), jednak jest to nadal akceptowalny poziom. Owoc Verny zawiera kilka pestek (2-6). Im wyższa temperatura powietrza podczas kwitnienia, tym ilość pestek jest większa. Miąższ podzielony jest na 8 – 9 segmentów.

Pododmiany Verny

Obok tradycyjnej cytryny Verna w Murcian Institute for Agrarian and Food Research and Development (Imida), wyselekcjonowane zostały jej klony takie jak: 50, 51, 62, 70, 96. Obecnie w szkółkach najczęściej rozmnaża się dwa klony – Verna 51 i Verna 62, choć różnice między nimi są minimalne. Te dwie cytryny są obecnie z pośród wszystkich selekcji Vern najbardziej udane. Szacuje się, że już około 2 milionów drzew tych pododmian zostało posadzonych.

Klon 51 – charakteryzuje się mniej wyraźnym sutkiem i szyją.

Klon 62 – posiada nieco dłuższe kolce i większe owoce oraz wyższy procent soku.

W trakcie badań jest mutacja Verny – Pisana oraz siewka Verny – Garsan.

Cytryna Verna – podkładki

W Hiszpanii już ponad 90 % cytryn szczepionych jest na Alemow C. macrophylla. Jest to też główna podkładka dla cytryny Verna. Przez wysoką zawartość wapnia w glebach hiszpańskich nie stosuje się Citrumelo i Trifoliaty jednak w uprawie doniczkowej jest to jak najbardziej akceptowalne połączenie. Dobrym połączeniem z Verną jest też cytranga Carrizo i cytryna Volkameriana.

Pomarańcza Gorzka C. Aurantium uważana jest za niekompatybilną z cytryną Verna. Parę lat po przeszczepie w miejscu szczepienia, gdzie łączy się zraz z podkładką, tworzy się zgrubienie w postaci okręgu. Jest to tzw. „Miriñaque” powodujący zaburzenie przepływu substancji odżywczych z korzeni do korony drzewa. W dłuższym okresie powoduje słabą wydajność drzewa i zachwianie rozwoju. Aby uniknąć tego rodzaju niekompatybilności w Hiszpanii dość powszechne jest stosowanie, między podkładką z pomarańczy gorzkiej i zrazem Verny, interstocka z następujących cytrusów: