Pomarańcza Navelina – pochodzenie
Pomarańcza Navelina pochodzi od amerykańskiej selekcji pomarańczy Smith’s Early wprowadzonej do uprawy w 1910 roku. W roku 1933 Smith’s Early została sprowadzona z Citrus Research Center w Riverside w Kalifornii do Hiszpanii. Po latach uprawy i poddawaniu szerokiej selekcji, pomarańcza została wypuszczona do komercyjnej uprawy przez instytut IVIA w Walencji pod nazwą „Navelina”. Navelina pojawiła się ponownie w USA dopiero w 1990 roku. Do Australii hiszpański klon 7.5 został sprowadzony w roku 1988, a klon wcześniej dojrzewający, włoski – Navelina ISA 315 w 1996 roku. Obecnie jest bardzo popularną, globalnie uprawianą pomarańczą, którą możemy znaleźć m.in. w USA, Portugalii, Grecjii, Turcjii, Maroku, Algierii, RPA, Australii, Włoszech. Jest główną pomarańczą w Hiszpanii.
Charakterystyka owoców
Owoce są średniej do średnio – dużej wielkości jak na pomarańcze i ważą 200 – 220 g. Są jajowatego, lekko wydłużonego pionowo kształtu, z małym pępkiem. Po osiągnięciu dojrzałości mają gładką, średnio cienką (3,5 mm -4,5 mm), aromatyczną i głęboko pomarańczową skórkę. Miąższ podzielony jest cienkimi błonkami na 10 -12 segmentów. Owoce dojrzewają bardzo wcześnie jak na Navel, bo już pod koniec października – szczególnie klon ISA 315. Naveliny są bardzo smaczne i średnio soczyste (zawartość soku ok. 50 %). Ich słodki smak jest słabo kwaskowaty i mniej wyrazisty od smaku najbardziej znanej pomarańczy pępkowej Washington Navel.
Owoc jest całkowicie pezpestkowy. Pomarańcza Navelina jest zaliczana do czołówki najlepszych pomarańczy słodkich na świecie pod względem uprawy, płodności i jakości owocu. Jej owoce są jednymi z najczęściej występujących pomarańczy w polskich sklepach i marketach.
Pomarańcza Navelina jako drzewo
Pomarańcza Navelina jest dobrym drzewem do uprawy doniczkowej. Drzewko jest mało energiczne we wzroście, określane jako karłowate lub półkarłowate. Uprawiane w sadach, przez kompaktowy kształt, nadaje się do gęstych nasadzeń. Wyróżnia je wyjątkowa płodność. Owoce na młodszych drzewkach mogą być nieregularne w kształcie, co jednak również jest bardzo urokliwe.
Liście mają ciemno zielony kolor. Ogonki liści są krótkie i raczej nieuskrzydlone, lub posiadają bardzo dyskretne „skrzydełka”. Zaletą odmiany jest praktycznie brak występowania cierni na łodygach. Ciernie jeśli występują to na młodych roślinach, małe i raczej nie kujące.
